شاید نیروها و گروه‌های سیاسی وجود داشته باشند که با روند مشهور شدن افراد از طریق سخنان جنجالی و تعجب‌برانگیز مشکلی نداشته و در عمل آن را تبلیغ کنند. در میان‌مدت، شهرت کسب شده و توان تاثیرگذاری به سود آنها است اما این تمام ماجرا نیست. وقتی رقابت شهرت و تاثیرگذاری به این روش داغ شد، جریان‌ها و گروه‌های دیگری هستند که حاضرند سخنان و مواضعی بسیار جنجالی‌تر و شگفت‌آورتری را ابراز کنند تا مشهور شوند و وقتی به شهرت و توان الگو شدن دست پیدا کردند، دیگر شما تنها الگوی موجود نخواهید بود و باید دائما تلاش کنید تا اعتبار و مقبولیت تازه‌واردان را زیر سوال ببرید تا جامعه به ناکجاآبادهای مطلوب آنها کشیده نشود.

اصلاح طلبان عمدتا با حضور تحکیم در حرکت اعتراضی ۱۸ تیر موافق نبودند. آقای سعید حجاریان که فقط حرف خود را نمی زد در شب جمعه ۱۸ تیر  در ساختمان تحکیم حضور یافت و وارد مذاکره شد تا شورای مرکزی تحکیم را قانع سازد که وارد ماجرا نشده و برنامه ای اعلام نکند. استدلال ایشان این بود که تحکیم توان مدیریت فضا را ندارد و در نهایت قربانی آشوب و هرج و مرج حاکم بر فضا می شود. اما دفتر تحکیم وحدت استدلال های ایشان را نپذیرفت و مستقل از نتیجه مسئولیت خود را یادآور شد. هدف گذاری تحکیم معطوف به مسئولیت و وظیفه اخلاقی بود نه لزوما نتیجه. بدین‌ترتیب در نهایت با مصوبه شورای تهران برنامه تحصن تحکیم در روز ۲۰ تیر در کوی دانشگاه تهران اعلام شد.

از طرف دیگر، اصلاح‌طلبان نیز امید را یکی از محوری‌ترین واژه‌های ادبیات سیاسی‌شان می‌دانند. نام‌گذاری دولت روحانی به‌عنوان «تدبیر و امید»، خود نشان می‌دهد که چقدر اصلاح‌طلبان روی واژه امید و از طریق آن، جذب حامی سیاسی حساب باز کرده بودند. اما چالش عمده اصلاح‌طلبان، تناقض آشکار وضع کنونی زندگی مردم با شعارهای امیدبخش آنها است. در واقع برای مخاطب اصلاح‌طلبان این پرسش اساسی پیش می‌آید که به راستی به چه چیزی باید امیدوار باقی ماند؟ به شیوه‌های مدیریتی اصلاح‌طلبان؟ به مبارزه با فساد؟ به آزادی‌های سیاسی و اجتماعی؟ به رشد و شکوفایی اقتصادی؟ به روابط صلح‌آمیز و سودمند با کشورهای جهان؟ اگر ذره‌ای فکر می‌کنید که باید همچنان به این شیوه امیدوار بود، آیا یک دلیل برای این امید قابل ارائه است؟!

مهم ترین اظهار نظر خامنه ای که در نماز جمعه بیست و نهم خرداد هشتاد و هشت بیان شد – تاکید بر نزدیکی نظر او با احمدی نژاد – به طور کامل از گزارش های حکومتی حذف شده است. حذف ، سانسور و تعدیل نظرات خامنه ای در مورد برجام و مذاکره با امریکا از دیگر مواردی است که می توان به عنوان نمونه های مسئولیت گریزی خامنه ای به آنها اشاره کرد. اما اخیرا و به ویژه با توجه به تاثیر فضای مجازی و ثبت و ضبط همه اظهار نظرها ، در رفتار خامنه ای ، تغییر ایجاد شده است. در رویه جدید، مواضع خامنه ای توسط افراد و نهادهای دیگر ابلاغ می شود تا عنداللزوم راه فرار برای رهبروجود  داشته باشد.

درواقع جمهوری اسلامی با فریب، خدعه و سواستفاده از مفاهیم پست‌مدرنیسم به جنگ مدرنیسم می‌رود و با استفاده گزینشی و ظاهری از پست‌مدرنیسم، می‌خواهد مردم ایران را به قعر تاریخ بکشاند. این حکومت با ادعای اینکه حقوق‌بشر ساخته غرب است، ادعا می‌کند که دیگر یک حقوق‌بشر جهانشمول نداریم و هر جامعه‌ای می‌تواند حقوق‌بشر خود را داشته باشد. درنتیجه ما حقوق بشر غربی را قبول نداشته و به‌جای آن حقوق بشر اسلامی داریم. دموکراسی و توسعه نیز به همین شکل است. چه دلیلی دارد ما دنباله‌رو دموکراسی غربی باشیم؟ ما دموکراسی دینی و توسعه اسلامی را هیچ کم از مدل غربی ندارد، ترویج می‌کنیم.