کاربران فضای مجازی بالاخص توییتر این روزها فضای توییت فارسی‌زبان را بیش از همیشه فعال کرده‌اند. مخالفت با حکومت جمهوری‌اسلامی نوک پیکان تمام اعتراضات بوده است. به گفته کاربران فضای مجازی ریشه این انتقادات را می‌توان به نبود عدالت‌اجتماعی و وجود بی عدالتی به همراه استبداد سیاسی که منجر به گسترش اعتراضات شده است، دانست.

ترامپ هم‌ ظاهرا مانند خامنه ای ، بازی های متفاوت برای روی پرده و پشت پرده طراحی کرده است. او در مقایسه با خامنه ای با یک‌گرفتاری مضاعف مواجه است: رسانه های آزاد که اکثر آنها بهانه کافی برای تخریب چهره ترامپ دارند. پس او ناچار است شخصا نقش یک رسانه پر سر و صدا و جذاب را ایفا نماید تا بخشی از اجماع نسبی رسانه ها – اعم از امریکایی و غیر امریکایی – علیه خود را خنثی کند

تئوری اصلاحات در جمهوری اسلامی برای گذار به دموکراسی، حنایی است که رنگی بر آن نمانده است؛ این البته بحث دیروز و امروز نیست؛ از رأی پنهانی خاتمی در انتخابات دوره نهم مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۰ در حوزه انتخابیه دماوند و فیروزکوه، تا دعوت از مردم برای رأی دادن به قاتلانی همچون محمد محمدی ری‌شهری و دری نجف‌آبادی، همه اینها اعتبار کسانی را که «در ظاهر» از دموکراسی و حقوق بشر سخن می‌گفتند آنچنان از بین برده که دیگر نمی‌توان این مردم را به نسل‌های آینده و چند صد سال بعد حواله داد.

متهم کردن مردم توسط مسئولین جمهوری‌اسلامی در لایه‌لایه‌های این حکومت ریشه دوانده و همواره اعتراضات مردم را نادیده گرفته شده و به اتهام‌زنی وبرچسب‌زنی جهت سرکوب شدید آن، اقدام کرده‌اند. دولت حسن‌روحانی در بیانیه وزارت کشور خود از برخورد «قاطع» با معترضات خبر داده و از سویی دیگر استاندار فارس طی سخنانی اعلام کرد«به شورای تامین اعلام کردیم که دیگر نیازی به مدارا نیست» این نوع ادبیات نشان از عدم پذیرش شنیدنِ سخنِ معترضات، در ایران می‌دهد.

در روزهای پایانی سال ۱۳۸۷ دونالد ترامپ به توییتر پیوسته است. او تاجری شناخته شده بود که پس از حضور در توییتر تا به امروز از توییت کردن مداوم مطالبِ خود دست برنداشته است. بیش از ۳۷ هزار و پانصد توییت طی ۹ سال اخیر نشان از همان دلبستگی به توییتر دارد که پس از دوران ریاست جمهوری این اشتیاق ده ها برابر شده است