دومین تفاوت عمده بین ۸۸ و ۹۶ رخنه ایده اعتبارزدایی از خیابان در بخشی از بدنه ۸۸ است. این ایده که حامل اصلی آن اصلاح‌طلبان هستند در تلاش است تا خیابان را بستری ناامن برای پیگیری خواسته‌های مردمی معرفی کند که «انسان عاقل و دوراندیش» از آن دوری جسته و صندوق رای را به‌عنوان تنها مسیر تغییر برمی‌گزیند. اصلاح‌طلبان از خیابان وحشت دارند مگر آنکه مطمئن باشند که کنترل کامل آن را در دست دارند. آنها آشکارا از مشارکت در اعتراضات خیابانی ۸۸ پشیمان‌اند و در مقابل مردم معترض در ۹۶ ایستادند. استراتژی آنها برای اعتبارزدایی از خیابان هم القای وحشت از آینده اعتراض است. آنها مردم را از سوریه‌ای شدن ایران می‌ترسانند.

بار دیگر خون مظلومی ریخته شد و جنایتی دیگر در زندان فشافویه رقم خورد. خبر ظاهرا کوتاه بود : ” جوان شجاع علیرضا شیر محمدعلی که به دلیل فعالیت سیاسی در فضای‌مجازی، زندانی شده بود در زندان فشافویه به قتل رسید “. متاسفانه لجنزار جمهوری اسلامی آنقدر آلودگی دارد که بسیاری از تباهی ها تحت الشعاع قرار می گیرد و آنگونه که باید و شاید به آن پرداخته نمی شود. جان باختن شهید مظلوم شیر محمد علی نیز مشمول همین‌امر شد ؛ ضمن آنکه عدم وابستگی حزبی و گروهی او نیز بر عدم انعکاس شایسته خبر، تاثیر داشت. البته برخی فعالان فضای مجازی، نسبت به این‌ شهید و خانواده او انجام‌ وظیفه کردند اما نگارنده مایل است از زاویه‌ای دیگر به این‌مسئله بپردازد.

در سال‌های اخیر، مدل‌های متفاوت از قهرمان‌سازی را از سوی این طیف شاهد بوده‌ایم. در ماجرای کشته‌شدن محسن حججی در سوریه نیز شاهد بودیم. در حالی که قبلاً در جنگ سوریه، برخی نیروهای نظامی ایران توسط داعش یا نیروهای مخالف بشار اسد سر بریده شده بودند، کشته‌شدن محسن حججی در یک مقطع خاص به شدت مورد توجه رسانه‌ها و مقام های حکومتی قرار گرفت. در این دوره خاص، با وجود گذشت چهارسال از جنگ، تعداد کشته‌های نیروهای وابسته به ایران به طور غیرمعمولی افزایش یافته بود و نیاز به یک تبلیغات گسترده برای تحت پوشش قرار دادن آن حس می‌شد. این تبلیغات با شبیه‌سازی تاریخی کشته‌شدن محسن حججی با وقایع کربلا شروع شد و در نهایت به ساخت یک آرامگاه برای او ختم شد.

رهبر در مورد برخی نهادهای دیگر نیز مسئولیت مستقیم دارد که علیرغم جذب بودجه‌های نجومی نه تنها در انجام وظایف خود موفق نبوده‌اند بلکه خروجی اقدامات آنان، موجب شرمندگی است. صدا و سیما، نیروی انتظامی، سازمان تبلیغات و دفاتر ائمه جمعه ، بخشی از این سازمان‌ها هستند. علاوه بر مواردفوق، بخش قابل توجهی از ثروت عمومی کشور در نهادهایی مانند بنیاد مستضعفان، بنیاد پانزده خرداد، ستاد اجرایی و آستان قدس، متمرکز شده است. مسئولان این‌نهادها توسط رهبر تعیین می‌شوند و هیچ نهادی جز دفتر رهبر، اجازه حسابرسی از این نهادها را ندارد و آنها از پرداخت مالیات نیز معاف هستند. از سوی دیگر با توجه به حجم عظیم ثروتی که در اختیار این نهادها قرار دارد سهم‌ آنان‌ در بهبود یا تخریب اقتصاد کشور غیر قابل انکار است.

این گروه از فعالان سیاسی و مدنی با اشاره به وضعیت آلمان در دوران نازی که یکی از تجربیات مهم تاریخ است، در متن نامه افزوده است: «تاریخ به خوبی ما آموخته است که فاشیسم در رژیم نازی به پایان نرسید مگر با حمایت ملت‌های دیگر و رهبرانشان. همین امسال آقای اشتاین‌مایر سالگرد چهل سالگی رژیم را با ارسال ارادت قلبی خود به جمهوری اسلامی، در حالی که رژیم بیش از هفت هزار زندانی عقیدتی و سیاسی در زندان‌های خود دارد، تبریک گفت.»این شبکه در پایان نوشته است: «به نام عدالت و انسانیت از شما می‌خواهیم دست دوستی‌تان را بجای حاکمان مستبد، به سوی مردم ستمدیده ایران دراز کنید. در کنار مردم ایران بایستید تا نسل‌های آینده از شما به عنوان رهبری که بیش از هر چیز دیگر به انسانیت و عدالت احترام می‌گذارد یاد کنند.»