دشوار است باور اینکه کسی مانند «علامه حسن‌زاده‌ی آملی» که تا دیروز اهل ستایش و پرستشِ حاکمان نبود درست بعد از دستور رهبری و تصویب بودجه‌ی مجموعه آثارش و برگزاری کنگره‌ی بزرگداشت‌اش، ناگهان به ویژگی‌های رهبری پی برده باشد و در رفتاری بی‌سابقه به شرکت‌کنندگان در کنگره توصیه کند که «این رهبر عظیم الشأن‌تان را دوست بدارید، عالمی، رهبری، مؤمنی، موحدی، سیّاسی، دینداری، انسانی ربانی، پاک، منزّه، کسی که دنیا شکارش نکرده»

دولت ترامپ پیام‌های گیج و سردرگم‌کننده‌ای درباره‌ی بحران فرستاده است. خود ترامپ بیانیه‌ها و توییت‌هایی شدیداً حامی سعودی‌ها و اماراتی‌ها نوشته است که چهار کشور را جسور کرده است. اما پنتاگون مشخص کرده است که برنامه‌ای برای انتقال پایگاه نظامی‌اش از قطر ندارد. تیلرسون روی میانجی‌گری و کاهش تشنج تمرکز کرده است و توافقی با قطر درباره‌ی پشتیانی مالی از تروریسم امضا کرده است که ظاهراً خواسته‌ی اصلی چهار کشور را به حاشیه می‌راند. هیچکس نمی‌داند چه کسی موضع آمریکا را بیان می‌کند، و همه فعالانه در تلاش هستند تا متحدان خودشان در دولت ترامپ را بسیج کنند.

عملکرد سپاه در کنترل فضا از نگاهی ژرف کاوانه مشابه حمله خونین و خشن به کوی دانشگاه تهران در شب ۱۸ تیر بود. در واقع مداخله سپاه صورت گرفت تا آمران و عاملان فاجعه ۱۸ تیر از چنگال عدالت بگریزند. سپاه از روی اول دنبال جمع شدن اعتراضات و امنیتی کردن شهر بود. این برخورد و اصرار غیر طبیعی و همچنین روند تحولات بعد از گرفتن کنترل تهران فرضیه ای را تقویت می کند که بازداشت های گسترده دانشجویان، پرونده سازی ها و امنیتی کردن شهر و حضور چشمگیر بسیجی ها با باتوم و سلاح های سرد که حرکتی شبه کودتایی را به اذهان متبادر می کرد، مرحله دوم طرح حمله به کوی دانشگاه تهران بود و هدف ساقط کردن دولت خاتمی را دنبال می کرد.

رفتار علی خامنه ای در یک دهه گذشته به وضوح نشان‌می دهد او به جای اقتدار سازی از طریق کسب رضایت اکثریت مردم ، از یک سو به دنبال فربه کردن و تقویت گروههای فشار در داخل است و از سوی دیگر جلب رضایت دو قدرت بلوک شرق- روسیه و چین – را وجهه همت خویش قرار داده است. وی همچنین با تحمیل هزینه های گزاف بر ملت ایران ، دخالت های علنی در سایر کشورها را آغاز کرده تا رقبا و مخالفان خارجی خود را صدها کیلومتر دور از مرزهای جغرافیایی ایران ، زمین‌گیر کند

درحالی‌که در عمل پیشرفت بسیاری از فازهای عسلویه متوقف شده بود تندروها به دادن شعارهای انقلابی سرگرم بودند.«تحریم‌ها باعث می‌شوند که ما مجبور شویم به خودمان متکی شویم و نیازمان به خارج از کشور قطع شود»؛ «تحریم‌ها باعث می‌شوند تا ما به خودکفایی برسیم»؛ «تحریم‌ها ما را نیرومندتر می‌کنند»؛ «ما را از تحریم نترسانید، این ملت بزرگوار و آزاده از اول انقلاب توسط سلطه گران در تحریم بسر می‌برده» و سایر شعارهای به‌ظاهر تهییج کننده و انقلابی اما در عمل پوک و بی‌حاصل