در بستر تحولاتی که در ایران بعد از انقلاب ایجاد شده و تمایل به سکولاریسم به معنای جدایی نهادی دین و دولت افزایش چشمگیری داشته است، حمایت از شبیه سازی عصری عاشورا کاهش یافته و اقلیت اصول گرایان افراطی حامی چنین رویکردی است. اما کماکان نگرانی از پروژه سازی سیاسی از عاشورا وجود دارد. هنوز نحله هایی از اسلام گرایی سیاسی در کشور که منتقد و یا مخالف جمهوری اسلامی هستند، استفاده از منابع حرکت امام حسین برای تبیین تضاد های زمانه را جایز می دانند

اصلاح‌طلبان هنگامی که بر سریر قدرت قرار می‌گیرند همان کنش را از خود نشان می‌دهند که قبل از اینکه به قدرت برسند آن را نقد می‌کردند. به همین دلیل نیز نسل جدید و مردم دیگر به جریان اصلاحات به عنوان یک راه برون رفت نگاه نمی‌کنند. من موانع بیرونی در تضعیف جریان اصلاحات را نفی نمی‌کنم، اما معتقدم حرکت یک جریان سیاسی باید از درون باشد و آنچه جریان اصلاحات را ضعیف کرده از درون بوده است.

چهلمین سال استقرار جمهوری اسلامی در حالی به نیمه نزدیک می شود که روابط داخلی حکومت و رابطه ملت- حکومت، هیچگاه تا این‌حد بحرانی نبوده است. در عرصه داخلی، برخی نزدیکان رهبر یا رسانه های حامی او ، بدون هیچگونه رودربایستی رئیس جمهور را مهره انگلیس می خوانند و افشاگری های درون حکومتی، پرده از مفاسدی بر می دارد که ارزش پولی آنها به میلیاردها دلار می رسد

اولین قدم برای آرام کردن نشتر نقدهای بدون تعارف، پاسخگویی است و نه دروغگویی و فرافکنی و ربات خواندن براندازان. مردم و مخالفان انتظاری از امثال مهاجرانی و بهنود و خاتمی و دیگر وابستگان قدرت ندارند اما از انسان های آزاده و شریفی چون زیدآبادی انتظار میرود تا با بازگو کردن تجربه خود از هسته سخت قدرت و واقعیت چیزی که جمهوری اسلامی نام دارد، خطر واقعی را به مردم نشان دهند و نه اینکه انتقادهای خشمگینانه از صاحبان قدرت را خطری بزرگتر از هیولای جمهوری اسلامی معرفی کند

نامه اخیر مهدی کروبی خطاب به اعضای مجلس خبرگان ، اشاره به فاجعه ای به نام ” پاسخگو نبودن رهبر” دارد که البته در فضای گورستانی اخیر ، قابل تقدیر است. اما به نظر می رسد کروبی با واگذاشتن علت اصلی ، یکی از علل را برجسته کرده که اگرچه اهمیت دارد اما بزرگ‌نمایی آن می تواند موجب غفلت از فاجعه اصلی شود.‌نگارنده به دلیل سالها همکاری با شیخ محصور، می تواند دلیل ناتوانی کروبی در بیان واقعیت را حدس بزند.