اما کمتر بحثی پیرامون تاثیرات تحریم بر کشور و یا دولت‌های اعمال کننده تحریم شده است. بر خلاف تصور غالب تحریم‌ها برای آنان فقط دستاورد مثبت ندارد و هزینه‌هایی را بر آنان تحمیل می‌کند. معمولا کشور تحریم کننده خود را بازار جوامع هدف تحریم و مجازات اقتصادی محروم می‌کند. این مسئله برای کشورهایی که توان صادراتی بالا دارند، پیامدهای ملموسی در عرصه اقتصادی دارد و می‌تواند بر تولید ناخالص داخلی آنها وسطح اشتغال تاثیرات منفی داشته باشد. همچنین اجرای سیاست های تحریمی نیازمند سازوکار ویژه و ساختار اجرایی و نظارتی است که هزینه ها زا است و سطح فعالیت های بوروکراتیک دولت مورد نظر را افزایش می‌دهد. همچنین باعث اصطکاک های سیاسی و چالش‌های امنیتی و دیپلماتیک با کشورهای ثالثی می شود که از آنها انتظار می رود در اعمال تحریم ها بر کشور هدف همراهی کنند. این چالش های می‌تواند اختلافاتی را برانگیزد که تاثیرات ماندگار بر روابط فی مابین بگذارد.

کتاب «روایت رهبری» که تازه به بازار آمده خاطراتی از آیت‌الله خامنه‌ای درباره ماجرای رهبریش دارد که برای اولین بار منتشر می‌شود؛ خاطراتی که او قبلا از سرِ تواضع نگفته بود. فقط مشکلش این است که رهبری درست زمانی تواضع را کنار گذاشته که همه شاهدانش مرده‌اند: هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و احمد خمینی. در قدم بعد، خاطره‌نویس رهبری در نامه‌ای سرگشاده از فرزندان هاشمی خواسته که خاطرات پدر را اصلاح کنند! او تا آنجا پیش رفته که می‌گوید: «سکوت اعضای خبرگان در قبال روایت مرحوم هاشمی هم دلیلی بر صحت خاطرات ایشان نیست»! معنای روشن این درخواست آن است که همه تاریخ‌نویسی‌ها باید با روایت یک نفر هماهنگ باشد.این روند البته سالهاست که آغاز شده؛ زیرا برای روایتی متفاوت از تاریخ انقلاب ابتدا باید بخش‌هایی از گذشته را پاک یا تحریف کرد.

من بدون خجالت می گویم: ما غلط کردیم اگر با شعارهای جمهوری اسلامی همراه شدیم و مرگ بر آمریکا و مرگ بر انگلیس و مرگ بر اسراییل گفتیم. من در این روزهای آخر عمرم، بچنان فهمی رسیده ام که مرگ را برای قاتل فرزندم هم نمی خواهم. بارها گفته ام که اگر قاتل پسرم هم بخانه ام بیاید، از او مثل یک مهمان پذیرایی می کنم. آقای ترامپ، فرزند مرا مأموران سیدعلی خامنه ای، جلوی چشمم از خانه بیرون کشیدند و بردند و سه روز بعد، جنازه اش را تحویلم دادند. مگر گناه پسرم چه بود؟ گناه پسر من نوشتن مطالب ساده ای بود که در فضای مجازی بیست نفر هم خواننده نداشت! در این هفت سالی که از کشته شدنِ پسرم می گذرد، جایی نبوده که سر نزده باشم. بارها دست بدامن خامنه ای و قوه قضاییه و دولتی ها و نمایندگان مجلس شدم تا به آنها بگویم من از شما پول خون پسرم را نمی خواهم بلکه یک دادگاه عادلانه می خواهم. یک دادگاه علنی و عادلانه تشکیل بدهید و به من بگویید چرا و به چه دلیل فرزند مرا کشتید؟

حملات علیه صادق لاریجانی، رئیس کنونی مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس پیشین دستگاه قضایی ایران شدت گرفته است و برخی رسانه‌ها این موضوع را نشانه‌ای از «لاریجانی‌زدایی» دانسته‌اند. برخی تحلیل‌گران هم این حملات را نشانه‌ای از رقابت لاریجانی و ابراهیم رئیسی برای رهبری آینده می‌دانند و برخی نیز این درگیری را تنها جلوه‌هایی از تلاش نزدیکان رهبر جمهوری اسلامی برای «نمایش مقابله با فساد» توصیف می‌کنند. حملات به لاریجانی وقتی جنبه جدی‌تری پیدا کرد که محمد یزدی، رئیس جامعه مدرسین که پیش از این نیز حملاتش به منتقدان رهبر جمهوری اسلامی در حوزه علمیه سابقه داشته وارد میدان شد.این حملات اما ابتدا از طرف گروهی آغاز شد که ۱۵ سال پیش نیز با محمود هاشمی شاهرودی در قوه قضائیه درگیر بودند و ریاست صادق لاریجانی برای آنان نقطه مثبتی تلقی می‌شد

آیت الله علوی بروجردی فقیهی نواندیش است که بر تاکید حقوق انسان مستقل از عقیده در فقه شیعی تاکید دارد. او منشور کوروش را مایه مباهات می‌داند ، نظریه ولایت فقیه را نیز قبول ندارد و منتقد سیاست های فرهنگی بسته و واپسگرای نظام است. میزان خبرویت فقهی و اهلیت او در اجتهاد و مرجعیت نیز دستکم از شیخ محمد یزدی و اعضای کنونی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بیشتر است. حال با این سابقه منفی و سیاه ، شدت برخورد با رواداری مذهبی و تلاش برای تحمیل قرائت رسمی از دین برجامعه ، ولایت مداران ایرانی بدون هیچگونه شرم و آزرمی  به دولت نیجریه برای سخت گیری بر شیخ زکزاکی اعتراض می کنند! در حالی که برخورد دولت و نظامیان نیجریه به مراتب نرم تر از جمهوری‌اسلامی و ارکان قدرت آن بوده است. شیخ زکزاکی محدودیت‌ها و مشکلات مخالفان سیاسی و رهبران مذهبی منتقد و مستقل در ایران را نداشته و ندارد.