رفتم از آقای قطبی رئیس دادسرای رسانه و مطبوعات خداحافظی کنم که محبت کردند و مرا به حضور پذیرفتند. گفتند ما راضی نیستیم شما را اینجا ببینیم اما متأسفانه شما رعایت نمی‌کنید و مسائلی را در نوشته‌ها و سخنرانی‌هایتان مطرح می‌نمایید که مصادیق آشکار جرم هستند. عرض کردم مثلاً کدام مطلب؟ آقای قطبی فرمودند اشتباه نشود من اصلاً به محتوی سیاسی نظرات شما کاری ندارم اما کشور این‌همه متخصص و کارشناس هسته‌ای دارد اما آقای دکتر زیباکلام خیلی راحت به خودش اجازه می‌دهد و می‌گوید هسته‌ای به چه دردی می‌خورد؟

اصول گرایان و نیای آن جناح راست در دوره رهبری خامنه ای همیشه در مجمع تشخیص مصلحت نظام دست بالا داشته اند. اما وزن آنها به مرور زمان افزایش یافته است. مهمترین ویژگی دوره هفتم نبود رفسنجانی است که باعث می شود این نهاد با خروج از سایه وی مناسبات جدیدی را تجربه کند. سید محمود هاشمی شاهرودی که روابط نزدیکی با خامنه ای دارد بر جای او نشست. به نظر می رسد تاخیر شش ماهه بین پایان زمان فعالیت دوره ششم تا آغاز به کار دوره هفتم با وضعیت جسمانی شاهرودی ارتباط داشته است. وی مدتی در بیمارستان بستری بود و احتمالا با سپری کردن دوره بیماری آمادگی فعالیت پیدا کرده است.

حسین ادبیات و همایون ایوانی در مقاله “منحنی کشتار ۱۳۶۰” با یادآوری خاطره ای از دیدار هادی خامنه ای از زندان می‌نویسند: “هادی خامنه ای با اعضای هیئت بازرسی در سلول های بند، داوود مداین را دید، داوود با هادی خامنه ای در زمان شاه هم بند بود و به دلیل آنکه تا آن لحظه در زندان شناسایی نشده بود سعی کرد خودش را پنهان کند. هادی خامنه ای با لبخند گفت: آقا داوود سلام عرض کردم، داوود مداین هم جواب سلامش را داد. هادی خامنه ای رو کرد به سایر زندانیان و گفت خدمت آقا داوود در زندان شاه ارادت داریم ما پشت سر ایشان ورزش می کردیم. چند روز بعد داوود مداین را صدا کردند و اعدام شد.”

چه از فرهنگ و تمدن گذشته‌مان تعریف و تمجید شود و چه از مجد و عظمتی که امروز برای خودمان قائل هستیم، هرگاه سخنی به میان آید سرمست می‌شویم. اگر هم در زمین فوتبال دو تا گل بزنیم که دیگر واویلا می‌شود و در خیابان‌ها به پرواز درمی‌آییم. چرا راه دور برویم؛ همین داستان مراسم تحلیف و آمدن نمایندگانی از ۸۰ کشور جهان. چقدر این را در بوق‌وکرنا دمیدیم. بااینکه صداوسیما نمی‌خواهد سر به تن آقای روحانی باشد، مع‌ذلک ورود لحظه‌به‌لحظه سران کشورها را گزارش می‌کردند

اگرچه وی پیش از انقلاب از گفتمان سنت گرایی ایدئلوژیک دفاع می کرد و شیفته افراد افراطی مذهبی چون نواب صفوی بود اما به لحاظ شخصی ویژگی های معتدلی داشت و از ستیزه جویی و پرخاشگری با افراد ناموافق پرهیز می کرد. در این خصوص مناسبات وی با آیت الله شریعتمداری روشنگر است. علی رغم اینکه وی حامی آیت الله خمینی بود وبه این نام شهره بود اما بر خلاف دیگر نزدیکان آیت الله خمینی برخورد تند و خصمانه ای با آیت الله شریعتمداری نداشت.