در اقتصاد ایران تنها دارایی خارجی در دسترس افراد و خانوارها پول خارجی است، با وقوع نوسانات ارزی سریعا اقدام به خرید ارز می کنند که خود باعث تشدید بیشتر بازار می شود. این در حالی است که اگر دارایی خارجی به جز پول خارجی در اختیار خانوارها بود بسیاری از این تقاضاها می توانست به جای حرکت به سمت بازار ارز، به سمت بازار بورس حرکت کند و نوسانات ارزی به شدت کاهش یابد.