آنچه اردوغان را در یک تناقض خودساخته قرار داده‌است، اسلام‌گرایی سیاسی اوست. پیش از هر چیز، حزب او اکثریت خود را در پارلمان از دست داد. افکار عمومی ترکیه از این که اردوغان از اسلام‌گرایان پیکارجو و تندروی سنی در سوریه و عراق حمایت می‌کند، نگران هستند. کردها نیز اعتماد خود را از او از دست داده‌اند. آن‌ها در این سه سال شاهد بودند که اردوغان از جهادی‌های سنی برای تضعیف کردها حمایت می‌کند. تانکرهای نفت داعش نیز از جاده‌های ترکیه عبور می‌کنند.
هدف اردوغان تغییر نظام پارلمانی به ریاستی در ترکیه بود. او آشکارا از این حرف زد که اگر اکثریت قاطع در پارلمان را بدست بیاورد، می‌خواهد که قانون اساسی را تغییر دهد. منتقدان اردوغان می‌گویند که هدف او تمرکز قدرت در دست خود است. آنان او را به جاه‌طلبی و قدرت‌گرایی فراملی متهم می‌کنند که به ویژه با توجه به جنبه‌ی اسلام‌گرایی آن، به سیاست «نو عثمانی» مشهور شده. انتخابات دیروز در ترکیه جاه‌طلبی او را ناکام گذاشت.
ویژگی این انتخابات در شکستن قدرت بلامنازع سیزده‌ساله‌ی حزب عدالت و توسعه بود. این حزب ۴۱ درصد آرا را بدست آورد که در تاریخ این حزب یک شکست بود. حزب جمهوری خلق، دومین حزب ترکیه، این انتخابات را پاسخی به اقتدارگرایی حزب عدالت و توسعه نامید.
شگفتی این انتخابات، اما، حزب دموکراتیک خلق بود. این حزب که توسط کردها سه سال پیش تاسیس شده بود، توانست هشتاد صندلی پارلمان را بدست بیاورد. بخشی از ترک‌های لیبرال و چپ نیز به این حزب رای دادند. ویژگی این حزب این است که همزمان یک زن و یک مرد ریاست آن را به عهده دارند. حزب دموکراتیک خلق با شعارهای برابری، محیط زیست، و حقوق همجنس‌گرایان وارد انتخابات شد.
اکنون حزب اسلام‌گرای عدالت و توسعه بر سر دوراهی قرار گرفته. این حزب ممکن است با حزب حرکت ملی ائتلاف کند. حزب حرکت ملی نماینده‌ی افکار ناسیونالیستی آن بخش از مردم ترکیه است که نگران قدرت گرفتن کردها در سیاست ترکیه هستند. ائتلاف این دو حزب روند صلح با کردها را با مخاطره‌ی جدی روبرو خواهد کرد.
مهدی جلالی تهرانی
#حزبدموکراتیکخلق #عدالتوتوسعه #اردوغان #هـدپ #حزبعدالتوتوسعه #HDP #مهدیجلالیتهرانی #ترکیه #آکپارتی
